پیامبر من ...

یک جمله زیبا از شاعر توانمند جناب آقای کرمی باعث سرایش این شعر شد:

پیغمبرِ درونِ من امشب قیام کرد

وقتی که حجتش به من و من تمام کرد ...

من را سوار کشتی خود کرد و بعد از آن

امواج وحشی دل من را که رام کرد ...

رفت و تبر به دوش گرفت شکست و بعد

بر کشتن شریک دلم اهتمام کرد

آنگه شکافت نیل وجود مرا به عشق

شمشیر کین و نفرت و غم در نیام کرد

صد مرده زنده کرد به یک دم ولی چه سود

با ناز و عشوه ای همه را قتل عام کرد

در جایی از دلم که خُم اش او نهاد، نام

ختم کلام کرده و نعمت تمام کرد

سر بسته گفت نکته که نیت کن و بدان ...

حاجت رواست هرکه در این مه صیام کرد