مثنوی درد

به نام خداوند توبه پذیر    

حکیم توانای ندبه پذبر   

خداوند یارای مستضعفین    

همان پاک یزدان این سرزمین   

 بگویم تو را شرح و احوال درد   

ز میشان گرگ و ز سگهای زرد   

همانها که در شب ریا میکنند   

به ابلیس حمد و ثنا میکنند   

همان منتقدهای پیغمبران   

زلال عنکبوتان بی آشیان   

همانها که در دست چون آلتند   

ز یک ماه چل روز در عادتند   

همان آلت دست بیگانگان   

همان عادت زشت بیچارگان:  

همانا حسد کبر و جاه و غرور  

به کرسی نشانیدن حرف زور  

ز بی ریشگی پشم میپرورند  

به خوبی ز دین آبرو میبرند  

شکایت ز اهل خدا میکنند  

به مردان (ارضی)عرشی جفا میکنند  

به فکر قمارند در برد و سود 

همان دوستداران قوم یهود 

 به ظاهر ز اسلام دم میزنند 

بن مکتبش را ز دم میزنند 

صله میدهند با دل و دست باز 

به هدیه فرنگیس یا مهرناز 

همان ناجوان فکرهای حریص  

همان چاپلوسان در لفت و لیس 

همان جاودانها که نامرده اند 

تو گویی ز آب بقا خورده اند 

به افکار فاسد مسلح شدند 

ز بی دردهای مرفه شدند 

مبادا که گردیم ما زین قماش 

ازین پس بباید دو چندان تلاش 

از این فتنه ها وارهانم خدا 

ز اهل غضب کن مرا خود جدا 

 جدایم کن از غرق دنیا شدن 

ز شیطان صفت های فردا شدن 

به  اهل تملق فدایی شدن 

خدایی نکرده ... شدن