دوست

آمد بدون آنکه کسی را خبر کند

آمد به راه منزل مجنون خطر کند

باید به شرط اول این قصه تن دهد

شاید، در این گذار مرا رهگذر کند

هرگز ندیده بودمش اینقدر بیقرار

از سهم خود گذشت که با دوست سر کند

دنبال صبح بود به بن بست شب رسید

پیغمبرانه ماند که شق القمر کند

آتش به جان بتکده انداخت خنده اش

کاری که اشک در غم ما پرده در کند